Νέα - Η ομάδα Yuhuang έκανε πεζοπορία στη λίμνη Huangniubao

Στη Yuhuang, αυτό που κατασκευάζουμε δεν είναι απλώςβίδες στεγανοποίησης, Βίδα αιχμαλωσίας και Βίδες PtΈχουμε επίσης δημιουργήσει μια ομάδα που στηρίζει ο ένας τον άλλον. Έτσι, όταν επιλέξαμε να κάνουμε πεζοπορία στη Λίμνη Huangniupu, ξέραμε ότι δεν θα υπήρχαν πλέον βαρετές ομιλίες εδώ και ίσως να υπήρχε λίγος φιλικός ανταγωνισμός.

9 π.μ.: Το μαγικό ποδήλατο

Ο πρώτος κανόνας για τις εξορμήσεις της ομάδας Yuhuang: Ποτέ μην εμπιστεύεστε ένα ποδήλατο που χωράει έξι άτομα. Χωριστήκαμε σε δύο ομάδες. Η μία ομάδα ήμουν εγώ, ο Lao Wang από τοεργοστάσιο βιδών, και η άλλη ομάδα ήταν ο νέος ασκούμενος Σιάο Λι. Ο διευθυντής Ζανγκ (ο οποίος ορκιζόταν ότι ήταν «επαγγελματίας ποδηλάτης») ηγήθηκε ενός άλλου ατόμου. Πέντε λεπτά αργότερα, η αλυσίδα του ποδηλάτου μας γλίστρησε, τα παπούτσια του γέρου Γουάνγκ κόλλησαν στα πετάλια και ο Σιάο Λι δεν πρόσεξε ότι είχαμε παρεκκλίνει από τη λωρίδα. Η ομάδα του διευθυντή Ζανγκ; Πέρασαν από δίπλα μας γελώντας, «Σιγά!» Μόνο όταν το ποδήλατό τους χτύπησε σε μια τρύπα, το μπουκάλι με το νερό τους πετάχτηκε προς τα πάνω. Το κάρμα είναι καλό πράγμα, έτσι δεν είναι;

Όταν αφήσαμε τα ποδήλατά μας για πεζοπορία, τα πουκάμισά μας ήταν ήδη μούσκεμα στον ιδρώτα - αλλά κανείς δεν έδωσε σημασία. Το μονοπάτι στη δεξαμενή είναι από αυτά που σε κάνουν να ξεχνάς την προθεσμία παραγωγής: τα πεύκα μυρίζουν έντονα, το νερό του ποταμού είναι τόσο ήρεμο σαν να αντανακλά τον ουρανό, και υπάρχει ένα μικρό ρυάκι όπου σταματήσαμε για να πιτσιλίσουμε νερό. Ο γέρος Γουάνγκ άρχισε να λέει ιστορίες από τα παιδικά του χρόνια. Τότε, φτιάχναμε μόνο βασικά.συνδετήρες και έπρεπε να επισκευάσουμε μόνοι μας τα μηχανήματα στις δύο το πρωί. Η Σιάο Λι άνοιξε διάπλατα τα μάτια της – δεν είχε ιδέα ότι πριν καν αποκτήσουμε νέα γραμμή συναρμολόγησης, συσκευάζαμε τις βίδες στεγανοποίησης με το χέρι. Η πεζοπορία είναι κάπως έτσι: Δεν περπατάς απλώς – μιλάς και για πράγματα που δεν είναι κατάλληλα για συναντήσεις.

Μεσημέρι: Βγάλτε φωτογραφίες και κάντε check in

Δεν μπορείτε να χάσετε την κόκκινη πέτρα «Φου» στη Λίμνη Huangniupu. Είναι σαν το επίσημο σημείο φωτογράφισης της λίμνης. Περιμέναμε στην ουρά για μια ομαδική φωτογραφία. Ο διευθυντής Zhang προσπάθησε όσο καλύτερα μπορούσε να δείξει σοβαρότητα. Εκείνη τη στιγμή, ο Jim πήδηξε από πίσω του και έκανε μια αστεία γκριμάτσα. Βγάλαμε 30 φωτογραφίες, αλλά καταφέραμε να τραβήξουμε μόνο μία, και δεν την κατέστρεψε. Ο γέρος Wang αστειεύτηκε: «Θα ήταν καλύτερα αν αυτή η «ευλογία» «μας έφερνε καλή τύχη».

Βρήκαμε ένα σκιερό μέρος για να φάμε γεύματα σε κουτί και ντόπια χοιρινά παϊδάκια. Η Σιάο Λι και ο Τζιμ μοιράστηκαν τα φρούτα της (ακόμα και αφού έκλεψαν τα φώτα της δημοσιότητας) και η διευθύντρια Ζανγκ έφαγε κρυφά περισσότερο ρύζι. Κάποιος έφερε ένα φορητό ηχείο και παίξαμε δυνατά αρχαία κινέζικα ποπ τραγούδια ενώ τρώγαμε. Κανείς δεν έλεγχε τα κινητά του τηλέφωνα. Για μια ώρα, δεν ήμασταν η «Ομάδα του Εργοστασίου Βιδών» - ήμασταν απλώς μια ομάδα ανθρώπων που είχαν φάει τα παϊδάκια τους και τραγουδούσαν τρομερά.

Βράδυ: Δείπνο, Ποτά και «Θυμάσαι Πότε…;»

Μέχρι τις 6 μ.μ., όλοι πεινούσαμε – η πεζοπορία θα σου ανέβαζε την όρεξή, ειδικά όταν έφτανες στην κορυφή του ορεινού μονοπατιού (ο Δάσκαλος Λι κέρδισε, αλλά όλοι νομίζαμε ότι είχε κλέψει). Πήγαμε σε ένα μικρό εστιατόριο κοντά στη δεξαμενή. Υπήρχαν πλαστικά τραπέζια εκεί και ο σεφ παράγγελνε φωναχτά φαγητό στην κουζίνα. Παραγγείλαμε πάρα πολλά πιάτα: κάθε είδους κρέας, σοταρισμένα πράσινα λαχανικά και ένα κουτί μπύρα. Όλοι μοιράζονται τα συναισθήματά τους σήμερα, ακόμα πιο γρήγορα από το κρασί που έβγαινε.

Η Λίζα είναι υπεύθυνη για τον ποιοτικό έλεγχο των βιδών μας. Ανέφερε ότι μια φορά, για να ελέγξει επειγόντως μια παρτίδα προϊόντων, εργάστηκε μέχρι τις 10 μ.μ. Είπε: «Ήμουν τόσο θυμωμένη που ήθελα να πετάξω τις βίδες. Αργότερα, ο γέρος Γουάνγκ μου έφερε νουντλς και τα φτιάξαμε μαζί». Ο Μάικ, ο εργαζόμενος στην αποθήκη μας, παραδέχτηκε ότι κάποτε έδωσε κατά λάθος επιπλέον 500 πίντα βίδες σε έναν πελάτη. Μας έστειλαν μια ευχαριστήρια επιστολή! Είπε με ένα χαμόγελο. Ο διευθυντής Ζανγκ σήκωσε το ποτήρι του και είπε: «Γι' αυτό είμαστε τόσο εξαιρετικοί - το κάναμε λάθος, το λύσαμε και ταΐσαμε ο ένας τον άλλον νουντλς ενώ δουλεύαμε».

Γιατί αυτό έχει σημασία (Spoiler: Δεν πρόκειται μόνο για πεζοπορία)

Οι άνθρωποι ρωτούν: «Γιατί ένα εργοστάσιο βιδών χάνει χρόνο σε πεζοπορίες;» Γιατί όταν η Λίζα θα ελέγχει τις βίδες στεγανοποίησης αύριο, θα θυμάται να γελάει με τη φωτογραφία-βόμβα του Τζιμ. Όταν ο Λάο Γουάνγκ θα επιλύει προβλήματα με τη μηχανή βιδών Pt, θα σκέφτεται τον ενθουσιασμό του Σιάο Λι για τις νίκες της ομάδας μας. Όταν έχουμε μια πιεστική προθεσμία, δεν θα βλέπουμε συναδέλφους - θα βλέπουμε το συνεργείο που έκανε μαζί πετάλι σε ένα σπασμένο ποδήλατο, μοιράστηκε φρούτα και τραγούδησε άτονα παλιά τραγούδια.

Κατασκευάζουμε συνδετήρες που συγκρατούν πράγματα ενωμένα—κτίρια, μηχανήματα, γκάτζετ. Αλλά η πραγματική μαγεία είναι η ομάδα που κατασκευάζει αυτούς τους συνδετήρες. Αυτή η πεζοπορία δεν μας αναζωογόνησε απλώς—μας υπενθύμισε ότι η δύναμη του Γιουχουάνγκ δεν βρίσκεται στις δικές μας μηχανές. Βρίσκεται στα νουντλς του Λάο Γουάνγκ, στις απαίσιες φωτογραφίες του Τζιμ, στον ενθουσιασμό του Σιάο Λι και κάθε φορά που βοηθάμε ο ένας τον άλλον.

Τη Δευτέρα το πρωί, πίσω στο εργοστάσιο, ο Τζιμ κόλλησε με ταινία τη φωτογραφία με το βράχο «Fu» στο ψυγείο του δωματίου για διάλειμμα. Από κάτω, έγραψε: «Επόμενη πεζοπορία: Όχι ποδήλατα». Γελάσαμε όλοι. Και μετά επιστρέψαμε στη δουλειά—φτιάχνοντας βίδες στεγανοποίησης,Αιχμάλωτη βίδαs, Pt Screws, και το είδος της ομάδας που κάνει την εργασία να μοιάζει με παρέα.

Αν χρειάζεστε συνδετήρες κατασκευασμένους με τόλμη (και λίγο χιούμορ), αυτοί είμαστε εμείς. Γιουχουάνγκ: Δεν κατασκευάζουμε απλώς βίδες — φτιάχνουμε ένα συνεργείο.